"Joost Boswijk" <***@hccnet.nl> schreef in bericht news:9d3af26c-4852-4d67-8749-***@o40g2000prn.googlegroups.com...
On 1 feb, 16:30, "Anton van Uitert"
Post by Anton van UitertIk wil graag nog even terugkomen op een recente inzending
"Vergissing"
van A. van Oosten. Dit was ongeveer het geval (sch K zit nog in het
VBx
--
VB
--
N
W O
Z
Ax
--
xx
x
Zuid leider. Oost is aan slag en speelt schoppen na. De leider
speelt klein, west klein en Zuid zegt "klein".
Dat was niet de bedoeling, Zuid vraagt de arbiter het kleintje te laten
vervangen door de Boer. Iedereen vond dat dit niet kan worden
toegestaan.
In Wekowijzer 112 las ik toevallig een soortgelijk geval waarin de
leider "Hartenvrouw" zegt maar eigenlijk "Ruitevrouw" wil spelen uit
dudelijk een verspreking (47C) waarbij ook nog eens wordt meegewogen
dat Ruitebrouw uit dummy duidelijk dwaas is.
Hoe zit het nou, wat moet de arbiter doen in bovenstaand geval waar de
leider "kleintje" zei?
Groet,
Anton
Dat vond en vind ik een nogal vreemd geval. Zoals ik al schreef: bij
de WL-cursus is me geleerd dat wijziging van een genoemde kaart niet
is toegstaan, tenzij je er volstrekt van overtuigd bent dat de leider
een ander geluid uit z'n mond heeft laten komen dan hij dacht te
maken. Hier wordt het criterium 'dwaze speelwijze' gehanteerd en dat
criterium wordt op dit punt in de speelregels niet genoemd.
Als je wat minder streng in de leer bent, probeer je na te gaan wat de
leider nu eigenlijk van plan was en of er op enige manier sprake zou
kunnen zijn geweest van een verandering van gedachte. Maar lees na wat
Onno Eskes n.a.v. het 'O shit'-incident schreef in IMP (<a
href="http://www.imp-bridge.nl/articles/oh-shit.pdf">http://www.imp-
bridge.nl/articles/oh-shit.pdf</a>). Alleen als een speelwijze
volstrekt belachelijk is en een verspreking voor de hand ligt, zou je
kunnen besluiten tot het toestaan van de wijziging. Maar ik blijf van
mening dat je je op een heel erg hellend vlak begeeft, waarbij het al
te gemakkelijk wordt in het nadeel van minder sterke spelers te
beslissen. Als je op een club moet arbitreren en het betreft een
toppaar uit de A-lijn wordt een speelwijze dan al gauw dwaas gevonden,
terwijl de C- of D-speler eerder in staat wordt geacht stommiteiten te
begaan.
En wat te denken van de finale van de Bermuda Bowl in 2003, toen
Lauria niet oplette en de verkeerde kaart in de dummy speelde door
deze aan te raken? Dat was op dat niveau - en trouwens ook op een stuk
lager niveau - dwaas, maar wel het gevolg van niet opletten. Stel dat
hij bij hoog en laag had volgehouden, bijvoorbeeld omdat hij over de
tafel en door het scherm moest reiken, dat het een volstrekt
onbedoelde aanraking was geweest, had de WL dan in zijn voordeel
moeten beslissen?
Misschien kijk ik te veel naar mezelf. Een van de meest irritante
gewoontes die ik heb, is in gedachten al verder te zijn met het spel
dan we zijn. Ik noem dus zo nu en dan de kaart die ik in de volgende
slag wil spelen. Dat is meestal geen winnend bridge, maar ik zou het
vreemd vinden als de arbiters me voortaan toestaan om te wijzigen. En
er is in feite geen verandering van gedachte. Ik denk namelijk "de
slag nemen met het aas en dan dat kleintje terugspelen", zeg
"kleintje" om meteen daarna te beseffen dat ik iets anders zei dan ik
bedoelde. Ergens tussen de gedachte en de bediening van het
spraakorgaan gaat dus wat mis. Kennelijk moet ik toch maar om
arbitrage gaan roepen.
----------------
Ik vind deze onduidelijkheid storend, omdat je wordt weggezet als
onsportief als je als tegenstander niet terug laat nemen. Ook omdat de
arbiter moet beoordelen of hij de leider gelooft of niet. Niet laten
terugnemen betekent immers impliciet dat je van mening bent dat de
leider een verkeerde voorstelling van zaken geeft.